موسیقی در انگلستان
در طول تاریخ موسیقی انگلستان همواره یکی از بهترین‌ها و محبوب‌ترین‌ها بوده است. در واقع کشور انگلستان رهبر برخی از مهم‌ترین جنبش‌های موسیقی در جهان به شمار می‌رود. از روزهای آغازین، موسیقی در انگلستان از تنوع زیادی برخوردار بوده و با هر فرهنگی سازگار می‌شدند. موسیقی انگلیس از موسیقی مذهبی، موسیقی محلی، موسیقی کلاسیک و گونه‌های مختلف دیگر تشکیل شده است.
برخی از گونه‌های موسیقی برای طبقه مرفه و اشرافی مردم انگلستان ساخته می‌شدند و برخی دیگر مخصوص رعایا و کارگران محلی. موسیقی انگلیسی تأثیر بسیار زیادی از جنبش‌های اروپایی می‌گرفت. اما برخی از گونه‌ها و سبک‌های موسیقی از اتفاقات و ویژگی‌های داخل انگلستان بهره می‌برند؛ مانند سرودهای سلتیک و قرون وسطایی.
در قرن شانزدهم، اصلاحات پروتستانی وارد انگلیس شد و خواندن و نواختن موسیقی در سبک‌های مذهبی رواج بیشتری یافت. این موضوع باعث شد نواختن موسیقی درمورد گذشته و اتفاقات جهانی محدودتر شده و افراد مذهبی، نوازنده‌ها را مجبور به ساختن موسیقی درمورد خداپرستی، ناسیونالیسم و غیره می‌کردند. نوازندگان سبک‌های کلاسیک همچنان ارتباط خود را با ساختن موسیقی اروپایی حفظ کردند، درحالیکه موسیقی اوپرا در دیگر زمینه‌ها، محبوب شد.
بوجود آمدن سبک باروک در عصر باروک در قرن‌های 17 و 18 میلادی، باعث بوجود آمدن ارکسترهای کلاسیک در این دوران شد که این سبک موسیقی دلنشین، دراماتیک و پیچیده را دنبال می‌کردند. سبک باروک اغلب درمیان طبقه اشراف و سلطنتی انگلستان محبوب بود و بهمین دلیل، محدودیتی درمورد نحوه ساختن این موسیقی وجود نداشت.
موسیقی محلی (Folk Music) متعلق به مردم و از هرلحاظی مختص انگلستان بود (با موسیقی محلی ایرلند شمالی، اسکاتلند و ولز، تفاوت داشت). این سبک پویا، طی سالها رشد پیدا کرد و به مزاق مهاجران، رعایا و حتی طبقات مورد احترام انگلستان، خوش آمد. از قرون وسطی تا صنعتی شدن جامعه در قرن‌های 19 و 20 میلادی، موسیقی محلی به شیوه‌های گوناگون وجود داشت. سبک موسیقی محلی معمولاً همراه با آهنگ و رقص بود. طی سالها این سبک موسیقی دستخوش تغییرات بسیاری گردید و امروزه، هنرمندان سبک موسیقی محلی انگلستان، با ترکیب این سبک سنتی داستان‌سرایی با تجهیزات مدرن (مانند تجهیزات آهنگسازی الکترونیک)، این سبک هنری را زنده نگاه داشتند.
در دهه 1800، گروه‌های سازهای بادی برنجی شروع به شکل‌گیری کردند و قصد ساخت آهنگ‌های سبک کلاسیک و سنتی موسیقی انگلستان را به شیوه سرگرم‌کننده‌تر و مدرن‌تر داشتند. این موضوع بیشتر بخاطر تغییرات فرهنگی و اقتصادی بود که انگلستان آنها را تجربه می‌کرد.
سپس در دهه 1930، موسیقی جاز امریکایی وارد بازار انگلستان شد. این موضوع باعث به وجود آمدن نوازنده و گروه‌های متعددی شد که بدنبال یک سبک و ژانر موسیقی جدید برای مخاطبان آهنگ‌هایشان بودند. در این دوران رادیو مملو از آهنگ و ترانه‌های شاد شد و در هر رویداد شاد مهمی، ردپایی از موسیقی و رقص دیده می‌شد. در همین سالها بود که گروه بیتل (The Beatles)، بعد جدیدی از هنر موسیقی را به همه عرضه کرد. این بند موسیقی که در دهه 60 شکل گرفت و در ردوران اوج محبوبیت سپری می‌کرد، از هر سن و از هر قومی را پای اجراهای خود می‌کشاند و تا هفته‌ها در جداول برترین موسیقی‌های جهان، باقی می‌ماند. اشعار آهنگ‌های آنان گیرا و با برانگیختن خلاقیت در مخاطبانشان همراه بوده و از استعداد و توانایی بسیار خیره‌کننده‌ای برخورارند. همچنین بعضی اوقات اشعار آنها از حال محافظ‌گرایانه گذاشته و جنبه اعتراضی و تابوشکنی به خود می‌گیرد. به راستی که جان لنون، پائول مک‌کارتنی، جورج هریسون و رینگو استار، هنر موسیقی در انگلستان و جهان را متحول ساختند.
پس از آنها هنرمندان موسیقیدان بزرگی از این کشور پر استعداد پا به عرصه موسیقی نهادند. از آنها می‌توان به رولینگ استونز (The Rolling Stones)، کوئین (Queen)، التون جان (Elton John)، جورج مایکل (George Michael)، بلور (Blur)، رابی ویلیامز (Robbie Williams)، اوئیسیز (Oasis)، ریدیوهد Radiohead)) و میوز (Muse) اشاره کرد.