زبان رسمی ترکیه
ترکیه کشوری پهناور و از جمله کشورهای جهان است که دو قاره را در بر می گیرد، این کشور بیش از 80 میلیون نفر جمعیت دارد و اکثریت قریب به اتفاق آنها ترکی صحبت می کنند.
بر اساس قانون اساسی ترکیه، ترکی Turkish به عنوان زبان رسمی این کشور استفاده می شود. 85 تا 90 درصد مردم به عنوان زبان مادری به ترکی صحبت می کنند و توسط دولت، در مدارس، رسانه ها و اکثریت شهروندان ترکیه در زندگی روزمره برای گفتار و نوشتن استفاده می شود. با وجود این واقعیت، ترکی زبان مادری کل جمعیت ترکیه نیست، در حالی که عملاً همه ترک ها به زبان ترکی صحبت می کنند، حدود 15درصد از مردم گزارش می کنند که زبان مادری آنها ترکی نیست.
بیش از 30 زبان قومی در ترکیه وجود دارد، اما فقط تعداد کمی از مردم به چند زبان قومی صحبت می کنند. زبانهای داخل ترکیه را می توان به گروههای مختلفی تقسیم کرد که به منشا آنها، تعداد گوینده ها و ماهیت آنها بستگی دارد. تقسیمات مشترک زبانهای قومی، مهاجر، خارجی و زبان اشاره است؛ این زبانها تحت تأثیر تعاملات باستان و مدرن بین ترکهای محلی و خارجیها در طی مراحل مختلف تاریخ ترکیه قرار دارند.
سایر زبان ها در ترکیه
با توجه به وسعت ترکیه و مناطق مختلفی که این کشور در بر دارد و همچنین مرزهایی که با کشورهای اروپایی و آسیایی و ساحل دریای سیاه و دریای مدیترانه دارد، می توان انتظار داشت که تعداد زیادی زبان جز ترکی در این کشو صحبت شود. در حالی که زبان ترکی زبان رسمی ترکیه است، این کشور همچنین بیش از 30 زبان اقلیت، مهاجر و خارجی را در خود جای داده است؛ زبان بعدی کردی شمالی (کورمانجی) با حدود 12٪ از جمعیت و سپس بخش کوچکی از ترکها که بیشتر در مناطق جنوبی ترکیه زندگی می کنند عربی صحبت می کنند (حدود 1.5٪ از جمعیت)؛ سرانجام حدود 1٪ ترکها به زبان زازا صحبت می کنند. این چهار زبان مادری زبانهای اصلی 99.5٪ ترک ها هستند؛ سایر زبان های اقلیت بیش از 20 زبان هستند که توسط تعداد بسیار کمی از افراد بومی صحبت می شوند.
گردشگران بیشتر وقت خود را در مناطقی مانند سلطان احمد، کاپادوکیا یا شهرهای تفریحی در سواحل مدیترانه و اژه می گذرانند. بیشتر ترکهایی که در این مناطق زندگی می کنند در مشاغل جهانگردی کار می کنند، بنابراین همه آنها انگلیسی و همچنین چندین زبان دیگر صحبت می کنند؛ اما در خارج از جاذبه های گردشگری ترکیه، انگلیسی زیاد صحبت نمی شود.
قانون اساسی ترکیه نه تنها زبان ترکی را به عنوان تنها زبان رسمی این کشور نامگذاری کرده، بلکه ماده 42 آن نیز صریحاً هر موسسه آموزشی یا تحصیلی را از آموزش دروس به هر زبانی غیر از ترکی به عنوان زبان مادری، منع کرده است. البته برخی کلاسهای انتخابی به زبانهای اقلیت مجاز هستند، در نتیجه بسیاری از اقلیت های قومی در ترکیه قادر به استفاده از زبان مادری خود به اندازه ای که می خواهند آزاد نیستند.
تاریخچه زبان رسمی ترکیه
زبان مردم ترکیه متعلق به شاخه آلتای از خانواده زبانی اورال-آلتائیک است، این زبان غربی ترین زبان ترکی است که در سراسر آسیای میانه صحبت می شود و به طور کلی به عنوان عضوی از گروه جنوب غربی طبقه بندی می شود. زبانهای ترکی دیگر که همه با هم ارتباط نزدیک دارند شامل آذربایجانی (آذری)، قزاقستانی، قرقیزی، تاتار، ترکمن، اویغور، ازبکی و بسیاری دیگر است که از بالکان در سراسر آسیای میانه تا شمال غربی چین و جنوب سیبری صحبت می شود. تاریخچه این زبان به سه گروه اصلی ترکی قدیمی (از قرن 7 تا 13)، ترکی میانه (از 13 تا 20) و ترکی جدید از قرن 20 به بعد تقسیم شده است. در دوره امپراتوری عثمانی واژه های عربی و فارسی به زبان ترکی وارد شدند و توسعه طبیعی زبان ترکی به شدت مختل شد. ترکی عثمانی با ترکی گفتاری همزیستی داشت و هر دو با خط عربی نشان داده می شدند.
جنبش "زبان جدید" ترکی توسط کمال آتاتورک آغاز شد، در سال 1928 پنج سال پس از اعلام جمهوری، الفبای عربی با الفبای لاتین جایگزین شد، که به سرعت بخشیدن برای پاک کردن زبان از کلمات خارجی کمک کرد. موسسه زبان ترکیTürk Dil Kurumu در سال 1932 برای انجام تحقیقات زبانشناسی و کمک به رشد طبیعی زبان تأسیس شد و به عنوان یک نتیجه ترکی مدرن یک زبان ادبی و فرهنگیست که به طور طبیعی و عاری از تأثیرات خارجی گسترش می یابد.
تقسیم بندی زبان ترکی
در طول تاریخ، ترک ها در یک منطقه جغرافیایی گسترده گسترش یافته اند و زبان خود را با خود می بردند، مردم ترک زبان در منطقه وسیعی از مغولستان امروزی تا سواحل شمالی دریای سیاه، بالکان، اروپای شرقی، آناتولی، عراق و منطقه وسیعی از شمال آفریقا زندگی کرده اند؛ با توجه به مسافت های موجود، گویش ها و لهجه های مختلفی نیز پدید آمده است. ترکی چندین گویش دارد؛ گویش های ترکی را می توان به دو گروه عمده تقسیم کرد: گویش های غربی و گویش های شرقی. به نظر می رسد از میان گویشهای اصلی ترکی، دانوبی تنها عضو گروه غربی است. گویش های زیر گروه شرقی را تشکیل می دهند: اسکیشهیر، رازگراد، دینلر، روملیان، کارامانلی، ادرنه، غازیانتپ و سانلیورفا. برخی از طبقه بندی های دیگر نیز وجود دارد که گروه های گویشی زبان ترکی را از هم متمایز می کند: گویشهای جنوب غربی، آناتولی مرکزی، شرقی، روملی و کاستامونو. ترکی استاندارد مدرن بر اساس گویش استانبولی آناتولی است.
صحبت به زبان ترکی در دنیا
ترکی زبانیست که در خانه توسط افرادی که در مناطقی که تحت سلطه امپراتوری عثمانی اداره می شوند زندگی می کنند؛ به عنوان مثال ، در بلغارستان بیش از یک میلیون از افراد به زبان ترکی صحبت می کنند. حدود 50،000 ترک زبان در ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و آذربایجان زندگی می کنند. در قبرس، ترکی یک زبان رسمی است (با یونانی) که در آن 19 درصد مردم، به ویژه در شمال KKTC به عنوان زبان اول صحبت می کنند. بیش از 1.5 میلیون نفر در بلغارستان، مقدونیه و یونان به این زبان صحبت می کنند و بیش از 3 میلیون نفر در آلمان (و سایر کشورهای شمال اروپا) با زبان مادری ترکی زندگی می کنند، جایی که ترک ها سالها "کارگر مهمان" بوده اند؛ و حدود 40،000 ترک زبان در ایالات متحده زندگی می کنند.
