آیا ایران به سرنوشت عراق دچار می‌شود؟
تاریخ ثبت خبر :8/3/2017
متاسفانه خبرهایی مبنی بر بازدید آمریکا و سازمان ملل از تسلیحات نظامی ایران به گوش می‌رسد که این موضوع از نظر هر انسان دارای فکر و اندیشه، ناشایست و نامعقول به نظر می‌رسد چرا که قدرت نظامی و توان دفاعی کشور نباید برای سایر کشورها نمایان شود.
روزنامه نیویورک تایمز و خبرگزاری آسوشیتد پرس در گزارش‌هایی که در هفته گذشته منتشر کردند، خبر دادند آمریکا به دنبال نظارت سختگیرانه بر پایبندی ایران به برجام است و قصد دارد از ایران بخواهد اجازه دسترسی به سایت‌های نظامی‌اش را بدهد؛ خبری که باب کورکر، رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا نیز در گفت‌وگو با واشنگتن پست آن را تایید کرده است.
به گفته کارشناسان مسائل سیاسی، مطرح کردن بازرسی از مراکز و تسلیحات نظامی ایران از سوی سازمان ملل و دولت بدعهد آمریکا بسیار مضحک و توطئه‌ای برای خروج از برجام است، در واقع آمریکا قصد دارد با این کار جاسوسی و سپس حمله به ساختار دفاعی ایران را درپی گیرد.
آیا ایران، عراق خواهد شد؟
برای درک بهتر موضوع و تبعات خطرناک بازرسی‌های نامتعارف و خارج از عرف، در دسترس‌ترین مورد، کمیته آنسکام سازمان ملل در قضیه عراق است، مجوز دسترسی و بازرسی در عراق، حتی بازرسی از کاخ‌های صدام حسین را نیز شامل شد.
حکومت صدام حسین به درستی رژیمی بدنام در منطقه و جهان بود. رئیس جمهور عراق جاه طلبی‌های زیادی را در سر داشت و به همین دلیل ایران را مورد حمله نظامی قرار داد و در طول جنگ جنایات جنگی متعددی را مرتکب شد. وی در استفاده از سلاح‌های شیمیایی و میکروبی علیه رزمندگان ایرانی محدودیتی قائل نبود و حتی علیه مردم خود نیز دست به چنین جنایاتی زد.
صدام به صورت علنی نیز از میل خود برای دستیابی به تسلیحات کشتار جمعی و حتی هسته‌ای پرده برداشته بود، او که در زمان حمله به ایران از پشتیبانی غرب و اکثر کشورهای عربی برخوردار بود، گمان می‌برد مجوز دستیابی به سلاح‌های کشتار جمعی را برای همیشه دارد اما نمی‌دانست که جاه طلبی وی تا حدی است که برای منافع اسرائیل و کشورهای هم پیمان غرب در منطقه خطری نداشته باشد.
زمانی صدام حسین که دچار خسارت‌های فراوانی از حمله نظامی به ایران و کویت شده و کشورش با تحریم‌های سخت سازمان ملل روبه رو بود، با چرخشی بی‌سابقه در سیاست خارجی خود، مسیر تعامل با کشورهای قدرتمند خارجی و سازمان ملل را در دستور کار قرار داد. رژیم صدام حسین به حکومت بدنامی در جهان تبدیل شده بود و حتی میان کشورهای عربی نیز دیگر حامی نداشت.
برنامه نفت در برابر غذای سازمان ملل نیز علاوه بر فشار بر مردم عراق، رژیم را از پشتوانه مردمی محروم ساخته بود. رژیمی که زمانی سودای رهبری جهان عرب را در سر می‌پروراند به منزوی ترین کشور در جهان تبدیل شده بود.
به صورت ساختاری، ماهیتی و رفتاری نمی‌توان عراق زمان صدام حسین را با ایران مقایسه کرد، ایران کشوری قدرتمند در منطقه خاورمیانه است که با پشتوانه مردمی خود توانسته الگوی مناسبی از مردم‌سالاری دینی ارائه دهد. مورد حمله قرار گرفته اما به کشوری حمله نکرده است. در موضوع برنامه هسته‌ای نیز از همان ابتدای پیگیری آن، قصد و هدف خود را به صورت علنی اعلام کرده و آن را در راستای بهره‌گیری از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای در صنعت و کشاورزی می‌داند.
بازرسی‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز بر این امر اذعان داشته که تاکنون هیچ تخطی از سوی ایران در برنامه اتمی‌اش روی نداده است. اما آنچه در این میان جای تعجب دارد، زیاده خواهی کشورهای غربی در رابطه با ایران و دستیابی به مجوز دسترسی به اماکن نظامی ایران به بهانه بازرسی‌های هسته‌ای و پروتکل الحاقی است.
در این میان با توجه به تجربه تلخ عدم پایبندی رژیم‌های بازرسی سازمان ملل در کشورهای مختلف و همچنین احتمال زیاده خواهی آنها برای دسترسی به اماکن حساس دیگر فراتر از توافقات انجام شده، خطرات ناشی از اجازه بازرسی بسیار بیشتر از عدم قبول آن است. یادآوری این موضوع ممکن است خوب باشد. عراق در سال 1998 با توجه به اینکه ماموران بازرسی آژانس چنان بغداد را برای بازرسی‌های بیشتر مورد تحقیر قرار دادند، همکاری خود را با سازمان ملل قطع کرد.
اما این اقدام دیگر برای عراق ثمری نداشت، چرا که کلیه اطلاعات مهم نظامی و استراتژیک کشور عراق برای سرویس‌های اطلاعاتی غرب عیان شده بود و در عین حال ذخیره تسلیحاتی ارتش عراق منهدم شده بود که این موارد، عراق را به هدفی آسان برای حمله آمریکا تبدیل و در طول یک هفته بغداد توسط ائتلاف نظامی غرب سقوط کرد.
پیاده‌سازی پروژه آنسکام در ایران
کمیته آنسکام در عراق، با بازرسی‌های و بازجویی از دانشمندان و افراد مختلف، کلیه تسلیحاتی را که گمان می‌رفت در برنامه تسلیحات کشتار جمعی عراق جای دارند را از بین برد و اعلام داشت که عراق تسلیحاتی دیگر ندارد به نحوی عراق را در مقابل خطر جنگ، خلع سلاح کرد. اما آمریکا برای رسیدن به هدف خود و اشغال نظامی این کشور، همان اطلاعات و اسناد کمیته آنسکام را مورد سو استفاده قرار داد و با طرح ادعاهای واهی که بعدا همه جهان به آن پی برد، به عراق حمله برد و این کشور را ویران ساخت.
آمریکا و متحدان غربی‌اش به بهانه کمیته آنسکام و بازرسی از عراق، اطلاعات ذیقمتی درباره مراکز نظامی و امنیتی عراق به دست آوردند که بعدها در زمان حمله نظامی به این کشور مورد استفاده قرار گرفت.